اما با وجود توصیه‌های فراوان برای استفاده از دوچرخه به جای خودرو و موتورسیکلت، هنوز بستر مناسب برای دوچرخه‌سواری در خیابان‌های شهر وجود ندارد و در بسیاری از مسیر‌ها، مسیر ویژه دوچرخه‌سواری ایجاد نشده است.
به همین دلیل دوچرخه‌سواران ناچار به حرکت در بین سایر خودرو‌ها هستند. البته در این بین برخی دوچرخه‌سواران به جای حرکت در کنار خیابان‌ها، با سرعت کند در وسط خیابان حرکت می‌کنند و موجب کندی حرکت خودرو‌ها می‌شوند.
بهتر است دوچرخه‌سواران ضمن استفاده از تجهیزات ایمنی مناسب تا زمانی که مسیر‌های ویژه آنها ایجاد شود، در حاشیه خیابان‌ها حرکت کنند تا هم امنیت خودشان را افزایش دهند و هم مانع تردد خودرو‌ها نباشند.
اتوبوس زهوار در رفته
هرچند اتوبوس‌های نو و مدرن به سیستم حمل و نقل شهری اضافه شده‌اند اما هنوز هم اتوبوس‌هایی که چندین دهه از عمرشان می‌گذرد به بهانه‌های مختلف در شهر تردد می‌کنند.
سرویس ادارات و سازمان‌های مختلف برای کارمندان یکی از این بهانه‌هاست تا این اتوبوس‌های دودزا و خارج از رده در خیابان‌ها و بزرگراه‌های شهر حرکت کنند.
متاسفانه برخی از شرکت‌ها و ادارات با وجود صرف هزینه‌های زیاد در سایر بخش‌ها همچنان از اتوبوس‌های کهنه و زهوار دررفته برای سرویس حمل و نقل کارمندان‌شان استفاده می‌کنند.
این در حالی است که از این طریق هم سلامتی کارمندان در معرض تهدید است و هم هوای شهر بیش از پیش آلوده می‌شود و از سوی دیگر، ظاهر بدشکل و رنگ و رو رفته این اتوبوس‌ها چهره شهر را زشت می‌کند. انتظار می‌رود این ادارات در کنار سایر هزینه‌ها در مورد استفاده از اتوبوس‌های مدرن و جدید اقدام کنند.
بستنی برای نخوردن
شاید بتوان گفت میزان بستنی‌هایی که دست مردم است به نوعی دما‌سنج هوا نیز هست زیرا به نسبت گرمای هوا تعداد مشتری‌های این خوردنی خوشمزه بیشتر می‌شود. البته در برخی نقاط شهر ارتفاع بستنی‌ها به حدی است که کسی یک پنجم آن‌را هم نمی‌تواند بخورد.
این بستنی‌ها که فقط به درد دور انداختن می‌خورند باقیمت‌های بالا خریداری می‌شوند و دست آخر سر از سطل زباله در می‌آورند. قیمت‌های تعیین شده از سوی اتحادیه این صنف دست فروشنده‌ها را برای گرانفروشی بسته و آنها به ترفند‌های اینچنینی برای کسب سود بیشتر متوسل می‌شوند.
این در حالی است که در سال اصلاح الگوی مصرف، این نوع ترفند‌ها باید بهترین نمونه برای اسراف محسوب شود. بستنی‌های گرا‌نقیمت به حدی بزرگ هستند که جوانان خوردن تمام آن‌را به مسابقه می‌گذارند.
شنا در جهت مخالف
هجوم انبوه جمعیت به کانال‌های آب و رودخانه‌ها برای شنا کردن به این دلیل نیست که برخی می‌خواهند در جهت مخالف مسیر آب شنا کنند بلکه به طورحتم به دلیل گرانی بلیت استخر‌ها و در دست نبودن این اماکن ورزشی در برخی نقاط کشور است.
در نبود فرهنگ ورزش و البته درآمد کافی برخی خانواده‌ها نباید انتظار داشت کودکان برای شنا نکردن در آب‌های آلوده گوش‌شان به شعار‌های مسئولان بهداشتی در مورد احتمال ابتلا به انواع و اقسام بیماری‌های پوستی بدهکار باشد.
آنها به هر قیمتی شده می‌خواهند آبتنی کنند و چنانچه جای مناسبی نیابند، کجا بهتر از کانال‌ها و رودخانه‌های رایگان اطراف محل زندگی. بنابراین بهترین راه برای جلوگیری از شنا در چنین محدوده‌هایی فرهنگسازی در مورد ورزش، تفریح سالم و ساختن استخر در مناطق محروم است.
